(Dagblad van het Noorden, 23/9/'02)

Rob Heiligers vertelt een liefdevol familieverhaal

We zijn in het Noorden toch maar mooi gezegend met gevarieerd jeugdtheateraanbod. Naast de structureel gesubsidieerde gezelschappen als De Citadel en de jeugdtheaterpoot van Tryater, is daar bijvoorbeeld nog Rob Heiligers, die ook alweer vijftien jaar aan de weg timmert. Heiligers maakt zijn voorstellingen op basis van improvisaties en dat is ook heel goed aan de nieuwe voorstelling Familie Familie af te zien. Er is weliswaar een verhaal met een aantal vaste personages, maar de voorstelling wemelt tegelijk van de losse scènes, grappen en andere creatieve uitstapjes. Dat leidt zo nu en dan tot rommeligheid, maar spitsvondig is het allemaal wel.
Familie Familie gaat over verscheurde familiebanden en ontworteling, maar dat klinkt zwaarder dan het is. Zwaan woont met haar 'mamske' Lammechien en haar Spaanse opa Paco in het dorpje Fluusterburen, haar vader Pépé vertoeft in zijn geboorteland. Het waarom van de scheiding krijgen we niet te weten, behalve dan dat het volgens opa Paco iets met 'reisbloed' te maken heeft. Uiteindelijk blijkt ook Zwaan met datzelfde reisbloed besmet en kan de zoektocht naar haar vader beginnen.
De voorstelling ademt een weldadige rust. Veel decorwisselingen, gegoochel met attributen en verkleedpartijen, dat wel, maar de toon is eerder poëtisch dan uitbundig. En de voorstelling mag dan uit improvisaties zijn ontstaan, de regie is strak en leidt tot een prachtig kloppende mise-en-scène en een fraaie choreografie. Mooie liedjes ook, en fraai gezongen.
Een klein, lieftallig familieverhaal, met zorg verteld en bezongen. En zo stappen we na ruim een uur weer uiterst opgewekt naar buiten.